8 Juli: Van Furnace Creek naar Bishop

Als we willen douchen zien we in de badkamer heel veel pissebedden. Jakkes. Gisterenavond zaten die er nog niet! We nemen even wat foto's om straks bij het uitchecken te kunnen laten zien. Alweer zeuren, maar vooral om het probleem te melden. Nog voor wij er verder iets over kunnen zeggen komt de manager en krijgen we 25% korting op de kamerprijs. Supernetjes. Ook krijgen we nog even een uitleg hoe dit kan: omdat je hier in een NP zit, mogen ze deze beestjes niet bestrijden. Vandaar. We bedanken ze vriendelijk voor deze oplossing, het lijkt me ook een erg lastig probleem.

Als we klaar zijn voor vertrek is het een uur of half 10 en is het al 113F! En minder dan 98F is het die dag ook niet geworden.
We rijden de vallei weer uit via de Mesquite sanddunes en over een hoge pas die een prachtig uitzicht geeft. 

Rond de lunch zijn we in Lone Pine en gaan we naar de Alabama Hills. Die gek 
genoeg behoorlijk ver van Alabama afliggen, dus je vraagt je af waar die naam vandaan komt. We gaan eerst naar het VC in Lone Pine voor een kaartje van het gebied en dan naar de Hills. We rijden een route over een gravelroad. Hier zijn hele gave en bijzondere rotsformaties. Er zijn hier verschillende films opgenomen: Iron Man, Thor, Man of Steel om er maar eens een paar te noemen. En als je naar dit landschap kijkt snap je gelijk dat dit makkelijk door kan gaan voor een buitenaards landschap. Wij zien bijvoorbeeld een half begraven kop van een groot beest. Kijk maar (verder ging het best goed met ons...): 

We stoppen ergens en maken de broodjes klaar voor de lunch. Eigenlijk stond het Bristlecone Pine Forest ook nog op de planning maar dat is wat al te ambitieus en bovendien is het daar veel te warm voor. We hebben vooral zin om bij het zwembad te hangen. Maar eerst nog even wat boodschappen doen; de gel en shampoo zijn per ongeluk achtergebleven in Las Vegas. Van de vriendelijke caissiere krijgen we een kortingskaart waarmee we direct 3 dollar besparen! Dan naar het hotel waar een erg vriendelijke receptioniste (NOT!) na veel nadenken en zuchten en steunen dan toch de sleutel van onze kamer geeft. Even omkleden en 't zwembad in. Dat is KOUD! Maar het koelt wel lekker af en we kunnen er lekker op ligbedden omheen dus we vermaken ons hier wel een paar uur.

Tegen een uur of 19.00 is het tijd om te gaan eten. We komen terecht bij een familierestaurant waar we voor weinig allebei een heerlijke hamburger eten. 

7 Juli: Van Las Vegas naar Furnace Creek

Oei! Vandaag zijn we (oké, eerlijk is eerlijk: vooral ik) nog stijver dan gisteren. Elk op- en afstapje doet zeer en da's niet handig als je er een nodig hebt om in en uit de auto te stappen 😅

We checken behoorlijk laat uit, het loopt al tegen 10.30 uur. Ik klaag nog even over de staat van de badkamer (ben wel een zeur zeg, deze vakantie!) en het feit dat de wastafel bijna niet doorloopt. Het levert slechts excuses op. Snel wegwezen hier!
Eerst op zoek naar een supermarkt. Op het adres wat we hebben ingetoetst zit niks, dus moeten we verder zoeken. Tegen de tijd dat we een Walmart gevonden hebben en onze boodschappen hebben ingeladen is het al weer 12.00 uur. In Pahrump tanken we onze tank nog maar eens vol en met $ 2,36 /g is het hier een stuk goedkoper dan in Death Valley.
Eenmaal in het park gaan we eerst naar Dantes View. Een prachtig uitzicht op de vallei. We komen hier langs de weg nog wat bijzonder lelijk wildlife tegen. Na wat zoeken op Google denken we dat het een Kalkoengier is.

Daarna gaan we door de loop bij Artist Drive. Hele mooie kleuren hier, het lijkt wel een Italiaanse ijssalon: pistache, vanille, chocola, mokka, aardbei... Bizar die kleuren. Het is wel gezellig warm (115F) dus we komen de auto niet echt uit. Toch hoort het erbij, die verzengende hitte hier.

We zijn rond 16.00 uur bij Furnace Creek. We hebben hier een cabin geboekt en dat ziet er heel leuk uit: zeg maar twee-onder-een-kap cabins met een schommelstoel op de veranda. 
Maar daar is het nu natuurlijk veel te warm voor dus we gaan naar het zwembad, ook al is het water warm, je kunt er toch lekker afkoelen. We raken nog wat aan de praat met een Nederlands gezin. Zij zijn onderweg van Seattle naar Salt Lake City, via Yosemite én Yellowstone. Best ambitieus in drie weken!
Alhoewel: ons rondje van vorig jaar kun je ook niet bepaald klein noemen, dus ieder zijn ding 😉

Tegen 19.30 uur gaan we terug naar de cabin. Even opfrissen en kijken waar we gaan eten. Er zijn hier op Furnace Creek 3 opties en wij komen uit in de saloon: bier, cocktail, nacho's en chickenwings. Wat hebben we het toch slecht!
Het blijft hier natuurlijk warm dus we blijven nog een tijdje buiten zitten. Er is een hele mooie maan en daar proberen we een foto van te maken. Het lukt ongeveer. Ook boeken we nog even een ander hotel in Bishop: we hebben er nu een waarvan het zwembad gerenoveerd wordt maar dat vinden we met deze temperaturen niet echt een strak plan (toch iets geleerd in Sedona 😂).

6 Juli: Van Springdale naar Las Vegas

Vandaag zijn we duidelijk even wat minder actief dan gisteren 😂
We hoeven pas om 11.00 uur uit te checken en omdat we alleen naar Las Vegas hoeven en we dan weer een uur cadeau krijgen doen we rustig aan. We hadden al besloten om Valley of Fire over te slaan want het is toch veel te warm om daar iets te kunnen doen. 
We pakken de koffers en gaan lekker ontbijten bij Wildcat Willies. Jurgen neemt een omelet burrito en ik de Mile High. Natuurlijk veel te veel maar het is erg lekker. De dame die ons bedient doet er alleen nogal lang over dus uiteindelijk moeten we ons nog haasten om op tijd uit te kunnen checken. 

Tegen 12.30 uur zijn we in Vegas. Veel te vroeg natuurlijk dus dat is een goed excuus voor een stop bij de Outlets. Ik wil graag een nieuwe zonnebril en waar doe je dat beter dan bij de Sunglass Hutt? Het worden er 2; die 2e is voor de helft van de prijs dus die kan ik niet laten liggen 😁
Daarna shoppen we nog wat bij Converse, Calvin Klein en Gap. En dan zijn we 't zat. We slapen ook dit jaar weer in het Flamingo en ook dit keer duurt het weer een eeuwigheid voor we kunnen inchecken. Belachelijk: er staat een gigantische rij en toch zijn maar 3 (en later 2) van de 8 balies bemand. Daar gaat onze kans om nog even naar het zwembad te gaan. Maar ook hier helpt een opmerking hierover natuurlijk helemaal niks. Waarschijnlijk is het de wraak van de dame achter de balie dat onze kamer letterlijk op 5 minuten lopen van de lift afzit! Verder achter in de gang was niet mogelijk 😄
De kamer is niet zo luxe als vorig jaar en dat is ook duidelijk te zien: het bed is goed, de rest meeh. En de badkamer gaat zo te zien al een tijdje mee.
Nou ja, we zitten hier maar 1 nacht en qua locatie is het Flamingo natuurlijk wel geweldig. Als we zijn geïnstalleerd gaan we op weg om wat te eten. We hebben onze zinnen gezet op de Cheesecake Factory en die zit in de Forum Shops in het Ceasars. Dus dat is aan de overkant van de straat. Het is er behoorlijk druk maar met een minuut of 10 hebben we toch een tafeltje. Jurgen bestelt iets met steak en ik iets met veel kaas en pasta. En natuurlijk een biertje en een cocktail! Het eten is echt heel erg lekker en eigenlijk past het niet maar we kunnen hier natuurlijk niet weggaan zonder toetje!

Jurgen neemt een banana cream en ik een raspberry lime. Het is echt heerlijke cheesecake maar daarna barsten we zowat uit elkaar. We lopen nog wat over de strip, wat nog niet meevalt met de spierpijn na gisteren, en gaan rond 23.00 naar bed.

5 Juli: Springdale

De wekker stond vroeg, erg vroeg!

Om 06.30 uur zijn we er uit, aankleden, broodjes meren en naar de busstop. Daar zagen we dat de bus er niet om 07.10 uur zou zijn maar dat dit de tijd was van vertrek bij de eerste (of laatste) stop 9. Wij zitten bij 5. Hmm. Geen zin om daar op te wachten en dus pakken we de auto naar het VC. Er is daar op dit vroege tijdstip vast nog plaats genoeg. Tegen 07.30 uur zitten we in de shuttlebus de canyon in. We moeten er uit bij stop 6 Grotto. We eten een broodje, gaan nog even plassen en het is klokslag 08.00 uur als we vertrekken.

Het eerste stuk is al vrij vervelend. Een lang stuk wat steeds een beetje stijgt. Ik heb echt een conditie van niks en ben ook niet zo'n goede klimmer dus is stop zeer regelmatig voor foto's 😉 Toen we dit stuk gehad hadden, je zag trouwens dat we al goed hoogte hadden gewonnen, kwamen we bij een indrukwekkende serie switchbacks. Stom genoeg dacht ik dat dit al Walters Wiggles waren. Dat was dus een beetje jammer 😂
Jurgen is hier veel beter in en loopt gewoon door, ik moet echt af en toe van het uitzicht genieten, maar bovenkomen zal ik!
Gelukkig waren we op tijd vertrokken en liepen we dit hele stuk in de schaduw. Ik moet er niet aan denken dat je hier de volle zon op de bol hebt staan. 
Overigens komen de eerste wandelaars al weer naar beneden. Hoe die dit gedaan hebben is ons een compleet raadsel. De eerste bus vanaf het VC gaat om 06.00 uur en je mag niet met je eigen auto de canyon in. Wij zijn 1,5 uur aan het lopen dus zij zijn in 2 uur op een neer gelopen? Nou ja, wij gaan vast heel langzaam 😁

Als we 'eindelijk' door de switchbacks heen zijn komen we in Refrigeratoin Canyon. Een bijna vlak stuk tussen de 2 bergen. En inderdaad is het hier echt wel wat koeler. Heerlijk!
Maar daarna... je hebt nog nooit zoiets bizars gezien: Walters Wiggels... 😨
21 achterlijk steile switchbacks. De leuke omschrijving: kuitenbijters. Meer realistisch: Je gaat hier langzaam dood. Oké, dan overdrijf ik een beetje maar dit is niet echt grappig. 
En als je dit dan hebt overwonnen ben je er nóg niet! Nu komt het eigenlijk pas en moet je de bergkam over om Angels Landing te bereiken. 
Die naam hebben de Mormonen aan deze rots gegeven omdat ze dachten dat geen mens hier kon komen en alleen een engel hier kon landen. 

Dit laatste stuk is echt klimmen klauteren maar echt bijzonder leuk. Tenzij je last hebt van hoogtevrees, dan kun je beter bij Scotty's Lookout blijven. Soms is het 'pad' een centimeter of 40 breed en aan beide kanten steile en diepe afgronden. De kettingen hangen op bijna het hele stuk, soms heb je ze nodig om je omhoog te trekken, soms voorkomen ze dat je naar beneden dondert. Enigszins rood aangelopen komen we boven; we hebben bijna een uur over dit laatste stuk gedaan!

Maar je doet het allemaal voor het uitzicht en dat is fenomenaal!
Je kijkt de hele canyon in. Fantastisch. We drinken dan ook heel toepasselijk een blikje Fanta voor de nodige suikers en eten wat kaas en nootjes. De broodjes zijn niet meer te eten 😆

Na een half uur genieten gaan we weer naar beneden. Het stuk met de kettingen is naar beneden eigenlijk moeilijker dan omhoog. Je moet af en toe echt hele grote stappen nemen. De rest gaat uiteraard een stuk makkelijker dan op de heenweg maar is dan weer wel een een aanslag op je knieën. 

Om 12.15 uur zijn we weer beneden en we zijn echt wel heel trots op onze prestatie. We hoeven niet lang te wachten op de shuttlebus. We stoppen weer bij de Zion Lodge waar Jurgen nu wel zijn t-shirt mag kopen: I hiked Angels Landing. Ook halen we wat te eten want daar hebben we nu wel zin in. 
Als dat op is gaan we weer verder naar het VC. Heerlijk gevoel dat we bij de auto de schoenen kunnen wisselen voor de slippers. Volgens het VC is het 95F dus we zijn erg blij dat we op tijd vertrokken zijn!
Bij het hotel even omkleden en gelijk door naar het zwembad, dat hebben we wel verdiend! Daarna even bij de receptie wat geld wisselen voor quarters en gelijk de vouchers voor het ontbijt van morgenochtend.
Terwijl de was draait even kijken waar we willen eten en het wordt de Spotted Dog. Het is maar twee haltes weg maar we hebben toch een beetje spijt dat we zijn gaan lopen. Op de terugweg pakken we gewoon de bus!
We delen een voorafje en Jurgen neemt een New York Strip en ik een maaltijdsalade. Lekker hoor, maar ik had er graag iets van brood bij gehad. We drinken er een lokaal biertje en een cocktail bij, dat mag na de inspanning van vandaag. Het toetje slaan we hier over, dat nemen we bij het hotel weer bij de buren. We zitten nog even buiten maar we zijn best moe dus we gaan niet al te laat naar bed.

4 Juli: Springdale

We hebben de wekker wel gezet, maar het is vandaag een feestdag dus we snoozen nog eens een paar keer voor we opstaan.

Eerst maar eens klaar maken voor het ontbijt. Dit doen we ook al bij Wildcat Willies want van het hotel krijgen we vouchers voor het ontbijt. We mogen alles van de kaart kiezen, behalve de steak. Gek genoeg hadden we daar qua ontbijt toch al niet zo'n zin in 😄
Jurgen neemt een omelet met vanalles, toast & taters. Ik 2 eggs sunny side up met toast & taters. Een stevig ontbijtje en dat komt mooi uit want we willen hierna naar de Narrows!
Op de kamer de spullen pakken, dat betekent in dit geval dat alle belangrijke papieren in de kluis gaan, de rijbewijzen, een cc en wat dollars gaan in een ziploc zakje, wat te knabbelen, waterschoenen en water mee en we kunnen. 

Het is druk, want 4th of July, en terwijl we op de bus wachten pakken we nog wat van de parade mee. De bus wordt aardig vol gepropt en zoals de chauffeur zegt: we are moving with the speed of a snail.
Bij het VC stappen we uit de shuttlebus, en laten onze parkenpas zien bij de voetgangersingang. Dan stappen we in de volgende shuttlebus die ons naar de laatste halte in te canyon brengt. Om 11.50 zijn we er en kunnen we beginnen aan de riverwalk. Die gaat langs de rivier en naar het begin van de Narrows. Dit is geen moeilijk pad, beetje omhoog en omlaag, maar ook aangelegd en we kunnen het prima op onze teenslippers lopen. 

Na een minuut of 20 zijn we bij het eindpunt van de Riverwalk wat tevens het startpunt van The Narrows is. De slippers worden verruild voor de waterschoenen en we gaan het water in. De rivier is hier het pad en soms kun je over 'strandjes' van stenen lopen en soms loop je tot je middel in het water. We zijn goed voorbereid: Jurgen heeft in plaats van zijn korte broek zijn zwembroek aan en ik heb onder mijn kleding mijn badpak aangetrokken. En we hebben natuurlijk ons 'onder-water' fototoestel meegenomen. 

Het water is gezellig fris maar omdat het verder echt heel warm is is dat niet zo erg. De wandeling is echt heel erg leuk. Je kunt moeilijk zeggen dat je hier alleen bent, maar hoe verder je komt, hoe rustiger het wordt. Alhoewel je echt nooit alleen bent. We spieken hier en daar op een horloge en rond 14.00 besluiten we om te draaien. 

Terug lopen we stroomafwaarts en dat gaat toch wel een stuk makkelijker en doen we er minder lang over. 
Als we het water uit zijn gaan de waterschoenen weer uit en de slippers weer aan. We zien veel mensen lopen met natte schoenen en daar hebben we een hekel aan dus we vinden dit heel slim bedacht van onszelf 😂

Op de terugweg komen we nog wat wildlife tegen wat vriendelijk knipoogt op het moment dat ik de foto maakt. How you doin'?



We nemen de shuttlebus en stappen uit bij de zion Lodge voor een smoothie die we lekker onder de grote boom op het grasveld opdrinken. Terug in het dorp (de bus stopt recht voor ons hotel) gaan we voor morgen broodjes halen in de grote maar vreselijk dure supermarkt  en daarna in een rechte streep naar het zwembad, want het is prachtig weer.

We zitten nog lekker een tijd op onze patio en daarna douchen en eten bij Pizza & Noodles wat Pizza & Pasta blijkt te zijn. Noodels zijn er niet te krijgen, pasta's des te meer. Het smaakt prima.
Daarna halen we nog een milkshake (Jurgen) en een ijsje (ik) van onbehoorlijke afmeting bij een schattig snoepwinkeltje dat naast het hotel zit. 
We sluiten de avond af op onze patio maar dan gaan we toch echt wat spullen klaarleggen voor morgen: we hebben het onzalige idee opgevat om Angels Landing te gaan doen. De wekker gaat om 06.20 uur zodat we de 1e shuttle om 07.10 uur kunne nemen. Why!?!
Maar als we 't halen, Angels Landing dus niet de bus, is het wel supercool!