3 Juli: Van Torrey naar Springdale

Vannacht ging het goed tekeer; het waaide heel hard en het heeft veel geregend. Rond een uur of 2 moesten we allebei naar het toilet dus met zaklamp en hoodie door regen en wind. Maar het was maar een klein eindje.
's Morgens is het weliswaar koud maar prachtig weer. Dus opstaan en douchen. Dat is hier toch anders dan op een Europese camping. Hier zit er een douchegordijn voor de douchebak, dan een hokje voor je spullen en dan een deur. Maar het is netjes schoon en de douche is lekker warm. 
Om 09.00 uur zijn we op weg en hebben we bij de benzinepomp koffie en thee gehaald. Uitchecken hoefde niet: just leave the key on the door. Oké!

Via de (ook al) bijzonder mooie UT12 rijden we naar Bryce. Hier zijn we in 2012 ook al geweest maar toen hebben we het NP alleen vanaf de scenic road en de uitzichtpunten bekeken. Dat willen we nu anders doen. 

We stoppen onderweg in Boulder om broodjes te kopen maar dat valt nog niet mee. Er is erg veel dicht. Misschien omdat het zondag is?
Uiteindelijk lukt het bij een benzinepomp. We maken de lunch klaar en gek genoeg eten we die tijdens het rijden in de auto. Naarmate we dichter bij Bryce komen trekt de lucht verder dicht. Snot, want we willen nu toch écht een wandeling doen!

We zijn er tegen 12.00 en gaan eerst maar eens naar het VC. Wat we eigenlijk willen, de Queens Garden loop, 'mag' niet want dan kom je over een bergrug terug en dat is te gevaarlijk met de thunderstorms die om ons heen hangen. Wat wel mag: de Navajo Loop. Die gaan we doen. Spullen pakken, schoenen aan en gaan.
Door middel van een enorme serie switchbacks dalen we af de canyon in. Da's allemaal goed te doen, maar dit moeten we straks ook weer omhoog!

 Het is wel een prachtige wandeling en je ervaart de canyon totaal anders dan vanaf de kant. Je loopt nu dwars door alle hoodoo's heen. 

Weer omhoog de canyon uit is behoorlijk killing. Of zoals een Engels echtpaar tegen elkaar zegt: we are not tired. We ar looking at this tree. It has a beautiful branch 😉

Maar het is de moeite wel waard. Jammer dat het, net als we nog een klein eindje moeten, begint te regenen. Het pad wordt gelijk vrij modderig en iedereen die hier op sneakers loopt heeft moeite om niet uit te glijden. 
Na 1,5 uur zijn we weer terug bij de auto. Wandelschoenen uit, uitdampen en op naar Springdale! Dat is nog een goed uur. 

In Hurricane wordt de tank nog maar eens volgegooid (duur hier: 2,60$/g 😄). Helaas begint het hier ook te regenen. Dat wordt dus niet de canyon overlook trail net voor de tunnel. 
Tegen 16.30 uur zijn we bij de Bumbleberry Inn We hebben een double queen geboekt maar vragen of we toch een king kunnen krijgen. Dat kan voor 30$ extra. Ach doe maar, duur was het hier toch al 😉
We krijgen de sleutels van de kamer en vouchers voor het ontbijt morgenochtend bij Wildcat Willies. Hmmm.... de kamer rook wat wonderlijk. Balkondeur open en kijken of het wegtrekt... Nee dus. De lucht komt van de vochtige vloerbedekking onder de airco die lekt. Maar even naar de receptie. De dame daar komt gelijk mee kijken en 5 minuten later komt ze terug met de sleutels van een andere kamer. Helaas de geboekte double queen, maar hij ruikt wel fris en dat is dan toch belangrijker. 

Als we de spullen op de nieuwe kamer hebben gegooid is het de hoogste tijd om te gaan eten. Dat doen we bij Wildcat Willies. Niet alleen zit dit op rolafstand van het hotel, we krijgen hier ook 10% korting. Wéér geld verdiend 😄
Jurgen bestelt een halve liter van iets lokaals en een halve kip met mashed potatoes. Ik neem lekker een cocktail en een burger met blue cheese, die er hier ook echt op zit. Het smaakt heerlijk!

En zoals we al dachten: we rollen zo naar het hotel. Het weer is weer helemaal opgeklaard en het is lekker warm dus we zitten nog een tijdje op ons balkonnetje en tegen 23.00 uur gaan we naar bed.

2 Juli: van Moab naar Torrey

We gaan weer verder, eindbestemming van vandaag is Torrey bij Capitol Reef NP. Tusenstops: Natural Bridges NM en Goblin Valley SP.

Tegen 09.00 zijn we uitgecheckt en klaar voor vertrek. We tanken nog maar eens met korting bij de Citymarket en dan zijn we echt op weg. Het is ongeveer 2 uur rijden naar NBNM. We rijden de scenic loop en lopen 2 x (een heel klein eindje) naar een viewpoint. De Bridge bij het 1e viewpoint schijnt de grootste ter wereld te zijn. We geloven het direct.

Een aardige Amerikaan vraagt of hij een foto van ons moet maken. En of ik dat wel zeker weet. Hij moet hartelijk lachen als ik zeg: we can always delete it! 😄

Een half uur later zijn we weer op de I95; op naar Hanksville. Uiteraard een prachtige route langs allerlei rare rotsformaties en mooie uitzichten. 

In Hanksville zit een diner, Blondies, waar je volgens het forum heerlijke verse milkshakes kunt kopen. Dat doen wij dus ook. Ze hebben de meest exotische smaken, maar wij kiezen gewoon banaan (Jurgen) en famboos (ik). Een grote beker met een kop erop. Een hele maaltijd maar het telt voor ons dan ook als lunch. 

Overigens is het weer vandaag een stuk beter dan gisteren, maar het is nog niet zo strakblauw als daarvoor. Maar dat houdt ons niet tegen om de volgende omweg te nemen: Goblin Valley SP.
Het is best een stukje om, maar wát een leuk SP is dat! Je mag 'vrij' rondlopen tussen de Goblins (oké, daar moet je 13,50$ voor betalen want de pas is hier natuurlijk niet geldig) en met een beetje fantasie, en soms iets meer, zie je allerlei vormen in de goblins.
Zo zagen wij allerlei aliens en in het bijzonder ET, een 'bouwvakkers decolloté', een 'vind-ik-leuk', de sfinx en de staart van een walvis. Dus...

Het is hier heel erg warm dus wij beperken ons tot de 1e vallei (er zijn er 3). Bovendien moeten we nog een aardig eindje rijden, typisch gevalletje van teveel gepland. Na een uur lopen we weer terug naar de auto. We lopen nog langs een filmset, we vermoeden een B-versie van Starwars want er loopt een Han Solo en een Chewbacca. Het landschap kan hier dan ook prima voor buitenaards doorgaan.

Tegen 16.30 arriveren we dan eindelijk bij Capitol Reef NP. Natuurlijk veel te laat voor dit mooie park. We stoppen bij het VC voor de gebruikelijke aandenkens en hebben er, ondanks de prachtige omgeving, even geen zin in. Eerst maar eens richting het Sandcreek RV resort waar we de goedkoopste overnachting van deze vakantie hebben geboekt: 38$ inclusief tax. 
We hadden eigenlijk een cabin geboekt maar we krijgen een 'familiekamer' met 2 stapelbedden en een queen bed. Prima hoor. Gordijnen zijn hier blijkbaar niet relevant (en dus niet aanwezig) en, dit had ik even gemist, het sanitair zit in het toiletgebouw. Maar het is brandschoon en bij ons om de hoek dus dit vinden we helemaal niet erg. 

We worden nogmaals vrij nadrukkelijk uitgenodigd voor de (vroege) 4th of July BBQ. Het is een pot roast (ofzo) en er zijn vrienden en campinggasten uitgenodigd. het is de bedoeling dat iedereen iets meeneemt. Ja, dat gaan we dus mooi niet doen! Daar zijn we dan toch te schijterig voor en bovendien hebben we eigenlijk niks om mee te nemen. 

We zitten even lekker buiten aan onze picknicktafel en krijgen bezoek van de campinghond. Het koelt wel vrij snel af, dus lekker eten!
Het wordt het steakhouse The Saddlery. Het is niet bijzonder gezellig, maar wel typisch Amerikaans. Een soort grote schuur waar langs de kant allemaal booths zijn. In het midden een soort podium waar ook nu live muziek speelt. 
We besluiten uit te pakken met een voorgerecht. Jurgen neemt onionrings en ik gefrituurde portabello. Heel lekker maar veel te veel! En het hoofdgerecht moet nog komen... Oeps!
Jurgen heeft een cowboysteak en ik een sirloin. Die ik nog een keer terugstuur omdat hij lauw is. En dat je er dan achter komt dat je helemaal niet weet wat lauw op z'n Engels is 😂 
Het toetje is twijfelachtige koffie en daarna rijden we toch nog 'n keer naar Capitol Reef om wat foto's te maken van de ondergaande zon. We zien nu al dat dit een prachtig park is en we hebben het eigenlijk nog helemaal niet gezien. Moeten we dus toch nog een keer terug 😁

Tegen 21.00 zijn we weer terug op de camping. We zitten nog wat buiten (koud!) terwijl het bacchanaal op de camping tot een einde komt. Tot zover de niet bestaande overlast waar de campingbeheerder ons vooraf voor had gewaarschuwd en zich zelf voor had geëxcuseerd. 

01 Juli: Moab

We zijn wederom niet al te laat wakker, maar het blijkt rotweer. Het regent! Snot...
Eerst maar eens ontbijten, dat gaan we in het dorp doen. Het plan is om naar Denny's te gaan, maar daar is het zó druk dat we verder kijken.
Het wordt Eddy McStiff. We eten lekker maar als we klaar zijn regent het nog steeds. 

We hebben hier nergens Wifi dus we rijden terug naar de cabin om daar maar eens te kijken wat het weer doet. Het wordt niet veel soeps, dus we rijden weer terug naar het dorp (dat had vast efficiënter gekund...) en lopen een beetje rond en shoppen wat. Maar toch hebben we dat ook weer vrij snel gezien. Het lijkt in de verte toch wat lichter te worden dus we gaan op pad. 
We zijn al vaker in Canyonlands geweest, maar zijn nog nooit naar de Mesa Arch gelopen. Dat gaan we dan nu maar eens doen. 
Maar eerst even een nieuwe parkenpas kopen in Arches. Wij hadden die van vorig jaar nog, maar die was tot en met gisteren geldig. 
Canyonlands is toch altijd nog even een eindje rijden, maar wat is het het toch waard. Canyonlands is écht een fantastisch mooi park.

De Schaffer Trail 'van gisteren'

 

De 'tocht' naar de Mesa Arch is nog geen kilometer (maar het lijkt echt veel verder) maar dat is prima want af en toe regent het een beetje en het is nog steeds warm. De Arch is prachtig en het uitzicht, ondanks de vele regen- en onweersbuien in de verte, fenomenaal.

We doen daarna nog wat uitzichtpunten met de auto en er hangen stevige buien om ons heen. Tegen de tijd dat we klaar zijn gaat het weer door regenen. Prima timing dus!

We gaan terug naar de cabin, even niksen; beetje lezen, beetje TV kijken, beetje internetten en dan alweer naar het dorp om te eten. Die BBQ die bij de cabin zit gaat het dus niet worden. 
We gaan weer eten bij Zax. De serveerster van vorig jaar zegt ons nog te herkennen. We zijn niet helemaal zeker dat dit een goed teken is 😂
Maar wij herkennen haar ook nog wat net als vorig jaar, probeert ze ook nu wat Nederlands te praten. We kiezen allebei voor het all-you-can-eat-soup-salad-&-pizza buffet. Het smaakt allemaal prima! Jurgen is vanavond Bob dus ik neem lekker een cocktail.

Terug bij de cabin zitten we nog lekker een tijdje op de porch en ruimen alvast wat op. Morgen gaan we weer verder!

30 Juni: Moab

Jeepdag! We zijn redelijk op tijd op weg. Eerst nog even met twee auto's om de tank alvast bij Moab Adventures te zetten; hoeven we vanmiddag geen auto's te wisselen. We komen dan weer langs de camping waar we nog even de complimentary koffie ophalen en dan richting Canyonlands. En dan wéér terug omdat Jurgen z'n telefoon nog in de cabin ligt. En ondanks dat we bijna nergens bereik hebben vinden we dat toch niet zo'n strak plan.
3 keer is scheepsrecht want nu zijn we toch echt op weg. Onze eerste route van de dag is naar Gemini Bridges. Best een ding, 2 'jeepjes-moeilijkheidsgraad' maar over het algemeen valt het nogal mee. Bij het eindpunt (of eigenlijk het doel) parkeren we de auto en lopen we het laatste stukje naar de Gemini Bridges. Best heel bijzonder, 2 bridges zo dicht naast elkaar. Het is moeilijk om er doorheen te kijken, de hoek is eigenlijk net verkeerd, maar we kunnen er wel bovenop staan.

Onderweg komen we nog een adelaar tegen :-)

Verder maar weer, tot we op de verharde weg zijn. Af en toe komen we een andere jeep tegen maar we zouden liegen als we zouden zeggen dat het druk was. Ook komen we geregeld een groep fietsers tegen. Zij liever dan wij!

Nu staat de Schaffer Trail op het programma. Die gaat vanaf het plateau waarvan je op de horseshoe bend kijkt helmaal naar beneden. De Schaffertrail staat bekend om de supersteile haarspeldbochten aan het begin (of aan het einde als je van beneden naar boven rijdt). Het is hier echt heel steil maar fantastisch mooi! En uiteraard ook hier geen vangrails maar wij hebben beide geen hoogtevrees dus dat maakt ons niet uit. 

Het weer is ook nog steeds mooi; rond de 90F en alleen om ons heen af en toe wolken. Aangezien er slechter weer op komst is, waren we bang dat het misschien vandaag al zo zou zijn, maar tot nu toe is het prachtig.
De Schaffertrail is best een hele route die fantastisch mooi door de 'bodem' van Canyonlands loopt. Nu vonden we dit allebei toch al een mooi park, maar we zijn vandaag weer onder de indruk van de woestheid van dit landschap.

Als we de Schaeffertrail hebben afgereden gaan we lekker picknicken, even geen gehobbel en door elkaar geschud. Als we zijn uitgegeten is het 14.30 dus nog meer dan genoeg tijd voor een trail.
Er is er één met een groot rotsblok wat over de weg ligt en waar je onderdoor moet rijden. Leuk voor de foto's, dus die gaan we doen. 
De weg is wel erg steil en af en toe glijden we gewoon door! Jurgen vindt het prachtig maar ik ben dan toch wat minder heldhaftig dus dat gaat gepaard met wat gegil mijnerzijds. Maar gelukkig kent hij me langer dan vandaag dus uiteindelijk hebben we samen de grootste lol 😄. 

Als we weer wat dichter bij de bewoonde wereld komen, komt ons een minivan tegemoet die op zoek zijn naar Rock Art en dachten die langs deze trail te vinden. Wij adviseren ze echt met klem om dit vooral niet met hun minivan te doen want dan rijden ze geheid de hele onderkant aan gort. 
We hopen maar dat ze geluisterd hebben...

Wij zijn tegen een uur of 17.00 weer in Moab. Het is mooi geweest dus we gaan bij de carwash de Jeep schoonspuiten, aftanken en inleveren. Alles prima in orde en we stappen weer in onze tank die dan toch wel even wat comfortabeler rijdt dan zo'n 4x4 Wrangler 😁 
Eerst richting de camping. En we zijn enigszins verhit dus we halen ons heerlijk een ijsje dat we op de porch opeten. Nog wat relaxen, lekker douchen en dan naar het dorp om te eten. Het wordt Pasta Jay's. We eten echt superlekker maar het is wel jammer dat de porties zo bizar groot zijn want dit kunnen we bij lange na niet op. 

Na de enerverende dag van vandaag zijn we best moe, dus we gaan niet al te laat naar bed.

29 Juni: Moab

Best bedonderd geslapen want dit bed is wel héél klein!
Ik ga douchen in het toiletgebouw. Wij hebben er ook een maar die douchekop hangt belachelijk laag en daar heb ik nu even geen zin in (hoezo dwars...).
Jurgen doucht wel gewoon 'thuis' en die vindt het prima.
Nou, ik ben toch wel enigszins pissig. We betalen meer dan genoeg voor deze cabin en ik had wel iets meer ruimte verwacht. Dus ik ga naar de receptie. Maar waar ik al bang voor was en op de site ook al had gezien: alles zit ramvol. Ja, vannacht kunnen we in een grotere cabin slapen, maar dan moeten we morgen gewoon weer in onze eigen cabin. Dus dat heeft weinig nut. We mogen ook kijken of we ergens anders naartoe willen, dan krijgen we een refund. Normaal ben ik echt niet zo lastig (denk ik 😇), maar we, lees ik, zijn vooral gepikeerd omdat dit deluxe wordt genoemd. En inderdaad zit 'alles' er wel min of meer in, maar we hadden verwacht dat we bijvoorbeeld onze koffers kwijt hadden gekund of ook samen hadden kunnen zitten, anders dan op het bed. Zeker voor deze prijs. Maar goed, het kan natuurlijk ook dat onze verwachtingen niet realistisch waren. In de rest van Moab is natuurlijk ook niets te krijgen, dus kom op, niet meer zeuren en gewoon genieten van de prachtige omgeving waar we in zitten. 
Trouwens wel grappig: een dame achter de balie vindt het echt heel vervelend voor ons. De andere dame vindt vooral mij heel erg vervelend 😂
Enniehoe: nadat we Booking.com nog even hebben gecheckt en bevestigd zijn in ons vermoeden dat 'heel Moab volzit', ga ik toch nog maar even melden dat we gewoon blijven en beloven om niet meer te zeuren😁

Nu maar weer eens productief worden. Eerst een was erin en ondertussen lekker ontbijten/brunchen met een gekookt eitje. Omdat we ook nog even op de droger wachten (trouwens een fantastisch systeem hier: niet dat geklungel met kwartjes maar gewoon met je creditcard betalen!) is het pas 11.40 als we naar Arches rijden. Gelukkig zijn we daar binnen 2 minuten. We halen eerst maar eens een foldertje bij het VC: waar zijn we nog niet geweest? Windowsection, North & South. Daar gaan we dus heen. We parkeren de tank (die echt fantastisch rijdt; je hebt helemaal niet het idee dat je in zo'n grote auto rijdt) en lopen de primitive trail naar de windows. Een supermooi wandelingetje van zo'n 3 mijl maar bij 105F precies goed. En oneindig veel rustiger dan de korte route van de parkeerplaats naar de arches. 

Het uitzicht op de 'bril' is erg mooi en omdat het een roundtrip is lopen we ook nog naar Turret Arch, die hangt thuis boven de bank (of nou ja, een foto natuurlijk niet het hele ding). Ook al zo'n mooi uitzicht!

Daarna weer in de auto en naar Devils Garden. We twijfelen nog even of we gaan wandelen maar we hebben er niet zo'n zin in. Ik voel me eindelijk weer wat beter dus even niet teveel overdrijven. We gaan hier gewoon lekker picknicken. We zitten hier heerlijk tussen de rode rotsen en krijgen geregeld gezelschap van eekhoorntjes.

Tegen een uur of 16.00 zijn we weer op de camping. Eerst lekker een uurtje naar het zwembad en daarna weer douchen (wat uiteraard prima te doen is, ondanks de lage douchekop 😌) en dan naar het dorp om te eten.
We willen ook nog even langs bij Moab Adventure; daar hebben we een Jeep gehuurd voor morgen. Maar even daar checken of het slechte weer er nog niet aan komt. Maar gelukkig voor ons ziet het er voor morgen nog goed uit. En surprise, surprise: we mogen de 4x4 Jeep Wrangler nu ook al meenemen, zonder meerprijs. Dat is wel heel gaaf natuurlijk en we krijgen nog wat tips een aanwijzingen van routes die we nu nog kunnen rijden voor het donker wordt. 

We parkeren de tank op de camping en gaan op weg nar de Hurrah Pass. Best even leuk maar we vinden de route minder mooi dan we dachten en we willen wel heel graag voor het donker weer beneden zijn dus we draaien na een uurtje om. Zijn we zelfs nog op tijd om te eten bij de Brewery.
Jurgen neemt 3 verschillende worstjes met iets wat lijkt op zuurkool, ik heb 3 tips of sirloin met de housemade BBQ sauce en baked potatoes. Heerlijk, maar ze ruiken alsof ze in de knoflook zijn gebakken 😄 Uiteraard neemt Jurgen er een in de brouwerij gebrouwen biertje bij.

Terug naar de hut maar weer (de camping ligt ongeveer een minuut of 7 buiten het dorp) en we zitten nog een tijdje op de porch.

28 Juni: Van Page naar Moab

Vandaag weer een redelijke reisdag want we gaan naar Moab. We ontbijten in het hotel en dat is verrassend lekker en best uitgebreid met toast, wafels, omelet, bacon, you name it. De koffie is natuurlijk niet te doen, dus die halen we bij de mac en dan gaan we op weg. 
Het is de bedoeling om via de Moki Dugway en de Valley of the Gods naar Bluff te rijden. Maar we worden vandaag achtervolgd door slecht weer. Als we in de buurt van Kayenta zijn gaat het ineens heel hard regenen en zakt de temperatuur 35F naar 60. Dit zag er niet echt lekker uit voor de Moki Dugway. Normaal een prima weg maar dan moet het niet zo hozen.
We tanken de auto nog maar eens vol en gaan dan weer verder. We willen het toch een stukje proberen want het lijkt alsof we de bui wel voor kunnen blijven. Maar na een mijl of wat lijkt het alsof we worden ingehaald door de bui; het begint te spetteren en besluiten we toch maar om te draaien en via 'de normale' weg te rijden. Jammer hoor, van het kleine stukje wat we hebben gereden zien we al dat de omgeving prachtig is. 

Inmiddels zijn we in Utah en daar is het een uur later en dus tijd voor lunch. Dat doen we ergens in de buurt van Blanding op onze bij de Walmart gekochte campingstoeltjes. Lekker even zitten en dan door voor het laatste uurtje. Tegen 15.30 uur zijn we op de camping die praktisch tegenover Arches NP ligt. We kunnen snel inchecken en krijgen de sleutle van onze Deluxe Cabin. Juist. 
Alles zit er in maar wel een beetje in dwergenformaat. Beetje jammer. Eerst maar eens installeren (waar laten we de koffers?) en dan naar 't zwembad, afkoelen.

Tegen 19.30 uur gaan we naar 't dorp. Even checken tot hoe laat de Citymarket open is, maar dat blijkt tot middernacht. Tijd zat om eerst te eten. Dat doen we bij Zaxx. Heerlijk alhoewel Jurgen vals speelt en steak bestelt in plaats van pizza 😄
Het smaakt superlekker en de serveerster is hier wel aardig en netjes op tijd met reageren dus zij krijgt wel een fooi. We hebben plaats voor een toetje (nou ja, we doen eigenlijk alsof) en Jurgen neemt een mini applepie met ijs en ik een chocolatechip cookie met ijs. Beiden hebben ze de afmetingen van een kleine boterkoek dus het is zeg maar iets te veel 😂

Daarna weer terug naar de tiny cabin. Ach, alles zit erin hoor, en het is wel te doen, maar het bed is maar 140 cm en na de mega king van afgelopen nacht valt dat even tegen. We zitten nog lekker even buiten op de Porch en alweer gaan we rond 22.00 uur naar bed.

27 Juni: Van Tusayan naar Page

Alweer rot geslapen, leuk hoor, zo'n zomergriepje. Vandaag maar rustig aan doen. Er staat niet zoveel op de planning; we 'moeten' naar Page. De detour slaan we ook nu weer over, geen zin in. We halen ons ontbijt, eggmcmuffins, koffie en thee, bij de Mac en rijden via de Desert View drive oostwaarts. We stoppen nog een paar keer aan wat prachtige uitkijkpunten en dan is het in een keer door naar Page.

Ook vandaag is het weer erg warm, het schommelt rond de 100F. Tegen 13.00 uur zijn we bij 't hotel. Natuurlijk nog veel te vroeg en de kamer is dan ook nog niet klaar. Eerst naar de Walmart, die zit tegenover. We halen wat spullen voor de lunch en neusspray. Niet m'n gewoonte maar misschien helpt het. En dan gaan we naar de Horseshoe Bend. 
Want het is ook al de 3e keer Page en die hebben we ook nog nooit gedaan. Dat zal dus eens tijd worden. Ik loop lichtelijk paars aan op het stuk naar boven 😓(warm, grieperig, steil (en geen conditie...)) maar we komen boven!
Het uitzicht is werkelijk een plaatje en die schieten we dan ook veelvuldig. Fantastisch!

Tegen 14.40 melden we ons nog maar eens bij het hotel en onze kamer is klaar. Een paar minuten later zitten we op onze grote en zeer nette kamer (maar dat mag ook wel voor dat geld. Niet normaal wat een kamer in Page tegenwoordig kost). Eerst maar eens lunchen en dan lekker aan het zwembad. Even helemaal niks, in de zon, afkoelen, in de zon, afkoelen en dat houden we prima vol tot een uur of 18.30 uur.

Een half uurtje later rijden we naar 'het dorp' voor het eten. Het is nog steeds 100F. 
We komen uit bij State 48. Een soort bar/grill. We mogen gelijk gaan zitten en Jurgen bestelt een burger met gefituurde jalopenos (?) en ik een met peer en blauwe kaas. Het duurt on-Amerikaans lang en dan is ook nog de kaas op m'n burger kwijt. 
Als we klaar zijn moeten we ook nog eens lang op de rekening wachten dus er wordt vanavond bijzonder weinig fooi gegeven. 
We zijn tegen 20.30 weer in het hotel en zitten nog een tijdje op ons....balkon!
Toch liggen we weer vrij op bed; morgen mogen we naar een van onze favorieten plekken: Moab!

26 Juni: Van Sedona naar Tusayan

Vannacht niet zo best geslapen en heel vroeg wakker. Helaas word ik niet alleen wakker, maar samen met een zomergriepje. Aspirientjes erin, tissues bij de hand, veel water drinken en hopen dat het snel weer over gaat...
We zijn nu wel op tijd weg, dat is het voordeel. 
Nog even de tank volgooien. Leuk zo'n grote auto maar niet bepaald zuinig. Ach, dit doen we ook niet elke week en de benzine is hier gelukkig niet duur. 
We besluiten de semi geplande omweg via Sunset Crater en Wupatki NM te skippen en in een keer naar Tusayan te rijden. Het is niet zo ver dus daar zijn we om 12.30 uur. Omdat het nog te vroeg is om in te checken gaan we eerst naar Papillon om te kijken of en hoe laat we met 'n helikopter mee kunnen. Het is onze 3e keer aan de Grand Canyon en nu moet het er toch maar eens van komen 😃

We hebben geluk want het is bijzonder helder en er is een plaatsje in de helikopter van 12.35 uur 🚁 Een rib uit ons lijf, dit zijn de duurste 45 minuten van de vakantie, maar hé, je bent maar 1 keer voor de 3e keer bij de Grand canyon. Bovendien was de auto bijna gratis dus we hadden geld over. Als je dat maar vaak genoeg zegt, ga je het vanzelf geloven 😂

Bij het betalen worden we bij de balie gewogen, maar gelukkig zie je dit zelf niet, pfieuw! Het is natuurlijk wel belangrijk voor de gewichtsverdeling in de helikopter. We mogen een veiligheidsfilmpje kijken en als bewijs dat we dit gedaan hebben krijgen we een sticker. Jeej!

Dan is het eindelijk tijd om naar de helikopter te gaan. We krijgen een inflatable zwemvest (je zult maar neerstorten en in de rivier terecht komen...) en dan mogen we de helikopter in. Jurgen gaat met een Fransman op de achterbank, de Franse jongen gaat ergens in het midden en ik mag naast de piloot!
Het opstijgen gaat veel rustiger dan ik had gedacht. We vliegen eerst een stuk over het bos en dan ineens is 'ie daar: de Grand Ganyon! Jeetje, da's toch wel heel indrukwekkend hoor! Heel anders dan wanneer je 'm van de kant af ziet.
Ook erg leuk: de muziek. Bij het opstijgen hoor je Fly me to the Moon, terwijl we over het bos vliegen speelt It's a beautiful day, en als we de GC in beeld krijgen het thema van Starwars.

Alles bij elkaar duurt de vlucht zo'n 40/45 minuten. We vliegen eigenlijk tot aan de overkant en dan weer terug. Bij terugkomst kopen we natuurlijk de veel te duren foto die (als herinnering voor 't geval we waren neergestort?) voor de vlucht werd genomen, en daarna gaan we in de herkansing om te kijken of we kunnen inchecken. 
Dat kan niet, of tenminste niet in een fatsoenlijke kamer, dus plan B: eerst lunchen in het park. Een wandeling langs de Rim zit er niet in, daar voel ik me echt te rot voor, maar we vinden wel een plekje waar we met een fantastisch uitzicht kunnen lunchen. Het is trouwens erg druk in het park maar het is dan ook zondag dus daar zal het mee te maken hebben. 

Tegen 14.30 zijn we alweer bij het hotel en nu kunnen we wel inchecken. We willen eigenlijk nog wel wat gaan doen, anders stort ik vast in. Dus we besluiten naar de film in het Imax theater te gaan. Met een voucher uit het hotel is het tweede kaartje voor de halve prijs. De film is best leuk, maar misschien moet je die gaan zien vóór je met een helikopter over de Grand Canyon vliegt... 😄

Terug op de kamer even relaxen met wat aspirientjes en dat helpt weer wat dus tegen 18.30 uur rijden we alweer naar het park, dit keer voor de zonsondergang. Toch leuk: 1 park, 1 middag en op 3 manieren bekeken!

We bekijken de zonsondergang bij Mather Point, en met ons best veel andere mensen. Gelukkig zijn we lang dus kunnen we ook foto's nemen waar geen hoofden van anderen op staan 😉
De kleuren zijn prachtig en zo hebben we alweer een heel ander beeld van de rode rotsen.
Terug in Tusayan willen we vooral makkelijk en snel eten. Het worden vierkante hamburgers van Wendy's. Dat hoeven we niet nog een keer.
We liggen (alweer) op tijd op bed.