Nabeschouwing

Het was leuk geprobeerd, een rondje met wat meer rust. Want uiteindelijk kom je toch altijd weer tijd tekort. Maar we hebben een geweldige vakantie gehad. We hebben plekken gezien die we terug wilden zien, dingen gedaan die helemaal nieuw waren en supergave wandelingen gelopen. 
Kortom: we hebben weer genoten!

Wat daar natuurlijk wel aan bij heeft gedragen is die super fijne auto die we hadden gehuurd, en de deal die ik daarvoor had doorgekregen via het Alles Amerika forum. Het blijft heel gek dat dit dan blijkbaar kan en ook gewoon gehonoreerd wordt. Maar ons hoor je er niet over!

Hoogtepunten waren toch wel het verblijf in de vallei in Yosemite, rijden met de jeep in Canyonlands, en de helikoptervlucht vonden we toch ook wel erg speciaal. En natuurlijk onze persoonlijke prestatie: Angels Landing!
Verder was er natuurlijk ook wel veel al bekend gebied, waar we zoals verwacht van genoten hebben.

De reisafstand van LA naar Sedona was toch wel heel behoorlijk. Maar goed, dat ben je ook weer zo vergeten. Maar nooit boeken we nog een hotel in Sedona zonder zwembad! Dat was wel echt een beetje stom. 
Ook erg jammer was dat we helemaal geen tijd hadden voor Capitol Reef. Wat jammer, moeten we nog eens terug 😆
Qua overnachtingen waren we erg blij met de afwisseling: hotels, motels, cabins en een appartement bij Sue. En vooral die laatste was wel echt super. Als we daar ooit nog eens terug in de buurt komen, boeken we hem weer. Laten we nu wel de deur zitten 😁

Niet lang na terugkomst is de nieuwe route al gemaakt... het begint een verslaving te worden!

Tot de volgende!

15 en 16 Juli: Van LA naar huis...

Wij zijn niet zo goed in zo'n laatste dag. Ik ben altijd een beetje jaloers op mensen die dan nog vanalles gaan ondernemen. Wij zijn helaas niet van dat soort. Je weet dat je naar huis moet en met deze verkeersdrama's wil je ook niet het risico lopen dat je in een file komt. En dus ook niet te laat naar het vliegveld vertrekken. We vliegen pas om 17.55 uur dus we gaan wel heel relaxed doen vandaag.
Dat betekent dat we dus zo laat mogelijk uit checken, dus om 10.30 gaat de eerste dan toch maar eens onder de douche. 
Als we alles in de auto hebben loopt het mooi tegen 12.00 uur dus kunnen we gelijk door naar het ontbijt/brunch/lunch. We komen een Ihop tegen dus daar gaan we eten. Jurgen neemt een Philly Cheese Steak sandwich en ik een soort tosti waar ham, kaas en ei tussen zit. En hasbrowns natuurlijk. Het is erg lekker maar ik kan het natuurlijk niet op want de porties zijn weer veel te groot. 


Maar ja, bij de Ihop blijf je ook niet gezellig lang natafelen dus een uurtje later gaan we toch richting carrental. We moeten de auto nog even aftanken en geven daar onze overgebleven waterflesjes aan een man die ze verzamelt voor het statiegeld. Hij gooit ze keurig leeg in de emmers water waarmee je je voorruit schoonmaakt 😂
Ongeveer 2 minuten later zijn we weer bij National en ook daar staan we zo weer buiten. De man vraagt zowaar nog hoe we het gehad hebben!
Daarna neemt hij de mileage op (9266, we hebben er 3422 gereden) en krijgen dan weer onze bon waar alleen nog de kosten voor Roadside Assistence op staat. Volstrekt onnodig natuurlijk maar de auto was zo goedkoop dat we ons bijna schuldig voelden als we dat er niet bij namen 😂
Het blijft toch bizar dat we zo'n grote auto hebben gereden voor maar € 360,-!
Met een beetje pijn in ons hart geven we de sleutels af en stappen we in de shuttlebus naar het vliegveld. Dit hele proces duurt trouwens ongeveer 3 hele minuten. 
Om 13.45 zijn we op het vliegveld. De balie is al open dus we kunnen inchecken en onze koffers afgeven. Dan moet ook de handbagage trolley op de band. Die is 4 kilo te zwaar en dat mag niet (ik houd mijn handtas angstvallig uit haar buurt... ik wil niet weten wat die weegt! 😅) Er moet over gepakt worden naar mijn koffer. Die is nog niet weg en had nog 2 kilo ruimte. Dan is het goed.

We gaan gelijk maar door paspoortcontrole en security. Dat gaat behoorlijk snel een uurtje nadat we op het vliegveld waren zijn we overal doorheen. We lopen nog een Duty Free winkel binnen en kopen allebei een parfum. Nu is het geld op 😁

We halen koffie bij Starbucks en water voor onderweg en dan wachten. Geeft mij tijd om het dagboek bij te werken want ik loop vreselijk achter. Dan gaat het uiteindelijk toch nog behoorlijk snel. We vinden het wel wat rustig bij onze gate en dat blijkt ook logisch te zijn: ik ben even een lange broek aantrekken op het toilet als we een gatewijziging krijgen. 

Het boarden start, uiteraard met Deutsche Punkltichkeit, precies op tijd. We hebben net als op de heenweg XL stoelen en zitten in boardinggroep D. Prima, dan blijven we nog even zitten. Heel wonderlijk altijd al die mensen die alvast opstaan terwijl je weet dat jouw groep nog niet aan de beurt is.

Ook het vertrek gebeurt keurig op tijd en niet heel lang na de start krijgen we eten: Jurgen weer de kip en ik weer de pasta. Er zit aardappelsalade, crackers, stukje brie en een cakeje bij. En het smaakt ons gewoon weer prima. 

We vermaken ons met het kijken naar films en dan proberen we een poosje te slapen. Dat gaat verrassend goed, want het is zomaar ineens 3 uur later. 
En niet lang daarna komt al weer het ontbijt: klef Amerikaans broodje, lekker vers Duits broodje, jam, kaas, kipfilet, salami, jus, vieze vla en koffie of thee. Het gaat schoon op, en de verzorging bij Airberlin heeft ons ook dit jaar niet teleurgesteld. Na het ontbijt is het nog een goed uur naar Dusseldorf waar we volgens planning om 13.55 uur landen. De paspoortcontrole ging heerlijk snel, de koffers duurden daarom natuurlijk erg lang. 
We pakken een taxi naar ons hotel (heeft ook wel z'n voordelen dat je niet op een shuttle hoeft te wachten) en daar hoeven we alleen nog een uitrijkaartje te halen. Om 14.45 uur zitten we in de auto en 2 uur later arriveren we weer in Etten-Leur om de (schoon)ouders de eerste foto's te laten zien.

We hebben weer een fantastische vakantie gehad!

14 Juli: Van SeKi naar LA

We hoeven pas om 11.00 uur 'uit te checken' dus we kunnen rustig aan doen. We ontbijten nog een keer op het terras en dan moeten we toch echt de laatste dingen in gaan pakken. 
Ook wij laten hier wat spullen achter: de Tidepods, plastic bekers en bestek, thee en suikerzakjes. Heeft iemand anders er weer iets aan. 

Als alles weer in de tassen zit loopt Jurgen een tas naar de auto. Een hoop kabaal... Hij is dwars door de schuifpui-hordeur gelopen. Die ligt er finaal uit en de buitenlamp aan diggeln. K***t. Nu? Zelf heeft hij gelukkig niks, alleen een zere teen. Boven is er niemand thuis dus dan met Sue bellen. Die zegt dat het niet erg is en dat ze het wel gemaakt krijgt. Blijkbaar zijn we niet de eersten die dit doen maar we voelen ons toch knap lullig. Ze is vooral heel blij dat we het glas van de buitenlamp opgeveegd hebben zodat de katten hun poten niet open kunnen halen. We zeggen nog maar eens dat ze ons moet contacten als ze kosten moet maken om het te herstellen, maar ze verzekert ons dat ze het kan maken.
Voor alle zekerheid laten we nog maar even een briefje achter met nog wat extra contactgegevens en nogmaals excuses. Voelt toch een beetje lullig om zo weg te gaan nadat ze ons zo hartelijk heeft ontvangen en we zo genoten hebben van ons verblijf hier. Later, als we al weer thuis zijn, stuurt ze nog een berichtje met foto dat het allemaal weer is gemaakt en dat ze dat zelf kon. Dus we mogen ons niet meer schuldig voelen 😅

Als het bijna 11.00 uur is zijn we zover dat we toch op weg kunnen. We rijden de 99 south en helaas.... een file. Weer een uur stilstaan en aanschuiven. Maar er is een behoorlijk ongeluk geweest, laat ons dan maar gewoon aanschuiven!
Als we weer rijden stoppen we nog bij 'n mall. Even kijken bij de Ross of ze daar een Hawaii shirt voor de buurman hebben, maar helaas, niet lelijk genoeg 😉
We kopen nog wat laatste spulletjes, een cadeautje en wat belangrijke spullen bij de Walmart (deo, tandpasta, lippenbalsem op voorraad voor thuis, en chips voor in 't vliegtuig). Onmisbaar dus 😂

Dan is het al weer de hoogste tijd om door te gaan. Het is natuurlijk een utopie om te denken dat we zonder files bij ons hotel aankomen. Wel een beetje jammer want we hadden het wel leuk gevonden om nog naar Santa Monica te gaan maar we zijn pas om 17.30 uur bij het hotel. 

De kamer is erg groen maar wel netjes en vooral heel groot, net zoals het bed. 
We halen heel de auto leeg (ongelofelijk hoeveel zooi je verzamelt in 3 weken) en ruimen vast wat op. Jurgen zoekt voor het eten de dichtstbijzijnde Olive Garden en die moet slechts 10 minuten verder zijn. 
Vooraf delen we risottoballetjes en mozzarella sticks (lekker!), en Jurgen neemt de fetucchini met shrimp en chicken en ik pasta Alfredo met steak en gorgonzola. Als het maar kaas is!

Terug op de kamer hebben we er nog een hele kluif aan om de rest op te ruimen en in de koffers te krijgen maar uiteindelijk lukt het toch, alhoewel er ook hier wel het een en ander achterblijft voor de kamermeisjes, met briefje natuurlijk.
We gaan pas na middernacht slapen.

13 Juli: SeKi

Strikt genomen moet er bij vandaag staan Sequoia, want in Kings Canyon komen we niet meer.

We hadden gisteren nog wat boodschappen gehaald dus we gaan heerlijk buiten op het deck genieten van ons ontbijt: toast, gekookt eitje, jus, koffie en thee. Een mens kan het slecht treffen 😊
We zouden hier wel de hele dag kunnen blijven zitten maar dat doen we natuurlijk niet want we 'moeten' op pad. 

Ons appartement ligt dan wel niet zo handig voor het Ki gedeelte van SeKi, het ligt wel maar 2 mijl van de ingang van het Se gedeelte van Seki. 
Er loopt maar één weg door Sequoia; de Generals Highway. Die gaat door naar Kings Canyon. Een prachtige route maar ook nu weer bizar bochtig. Een soort Route Napoleon op steroïden. Gelukkig hebben wij geen last van wagenziekte maar je zou het hier spontaan krijgen 😅

We rijden eerst naar de grootste boom in volume: De General Sherman. Hij is niet de hoogste boom, dat schijnt een Redwood in Redwood NP te zijn, en de top is dood wegens een blikseminslag dus hij wordt nooit meer hoger. Maar hij groeit toch nog steeds omdat zijn omvang nog steeds toeneemt.
En gigantisch is hij, Jeetje mina wát een boom!
De omtrek alleen is al 30 (dertig!) meter! We lopen hier natuurlijk nog wel wat verder dan alleen de General Sherman en doen de Congress Trail door het Giant Forrest. Mooie route en een mooie naam trouwens. Er staan hier inderdaad wel veer meer sequoia's dan in de groves in Yosemite.

Daarna gaan we weer terug naar de auto en rijden we door naar Moro rock, verder het park in. Dat is eigenlijk net zoiets als de Sentinel Dome in Yosemite maar hier zijn er treden uit de rots gehouden. Wel een beetje jammer dat het er 400 (!) zijn...
Als Jurgen de auto wil parkeren valt dit nog niet mee. De parkeerplaats is klein, er kan maar een auto of 10 staan, en als we aan willen sluiten bij een rijtje wat in de berm staat  mag dit niet van de park ranger. Op dat moment rijdt er net een auto weg van de parkeerplaats maar Jurgen mag ook niet de letterlijk 20 meter achteruit rijden, want één-richtingsverkeer. Hij moet de volledige loop van 2 mijl afrijden. Nou ja, dan ga ik wel op de parkeerplaats staan maar stiekem vinden we het wel een beetje kinderachtig.

Eindelijk kunnen we dan aan de beklimming beginnen. Af en toe moeten we even wachten op tegenliggers, maar dat is helemaal niet erg want 400 treden is wel erg veel en het loopt tegen de 40C. 
Het is wel erg gaaf om bovenop te staan want het uitzicht is erg mooi.

Als we weer beneden zijn besluiten we weer eens van ons plan af te wijken. We hadden namelijk bedacht naar Creasent Meadow te gaan maar we hebben er gewoon niet meer zo'n zin in Ook nu is het nog een uur terugrijden en eigenlijk willen we wel een paar uur aan het zwembad hangen. 
Dus we rijden terug naar ons appartement, halen onderweg nog wat lekkers bij de supermarkt en hangen de rest van de middag op het pooldeck. 

Tegen 18.30 gaan we douchen en daarna naar het 'durp'. Ook nu is er weer veel dicht. We snappen er eigenlijk niks van. Het is toch gewoon hoogseizoen en waar moet je hier anders eten. Maar goed. De Mexicaan hebben we gisteren al gehad dus voor de afwisseling (...) wordt het een afhaal pizza/pasta.
Jurgen wil wel een biertje to-go en dat krijg je hier, net als op tv, mee in een bruine papieren zak. Die ze er vervolgens wel omheen draaien, dus je weet toch wel wat er in zit 😄

We eten weer heerlijk buiten op het terras en pas tegen 22.30 gaan we naar binnen. Maar dan is de dag ook wel lang genoeg geweest en vallen we als een blok in slaap. 

12 Juli: Van Yosemite naar SeKi

Ons bezoek aan Yosemite zit er al weer op. Dat is ook nu weer jammer want we vinden het nog steeds een prachtig park.
We gaan vandaag naar voor ons onbekend terrein: SeKi. De route Yosemite uit en Kings Canyon in is echt prachtig. Daar tussenin is het wat minder interessant. 
We stoppen ergens bij een Vons voor broodjes en drinken en de caissière vindt het geweldig dat we een kortingskaart hebben. Wij ook, want we krijgen weer een paar dollar korting. Gratis geld!

In Kings Canyon gaan we eerst naar het VC en daarna naar Grant Grove. Hier staat de General Grant Tree, de drie-na-grootste boom ter wereld. Bizar hoe groot deze bomen zijn. In 2012 zagen we in Yosemite de Giant Grizzly. Die vonden we toch ook enorm en die staat op de 11e plaats in de top weet ik veel van grote bomen!

Het is hier echt een stuk minder druk dan in Yosemite. Wat opvalt: zagen we daar vooral veel mensen uit het verre Oosten, hier lijken het vooral veel toeristen uit India te zijn. Maar goed, het is dus relatief rustig en we kunnen goed rondkijken en je kunt hier ook gewoon foto's maken zonder allemaal mensen er op.

We hebben onze overnachtingsplaats achteraf niet heel praktisch gekozen (2 nachten in Three Rivers) want dat ligt vlak bij de ingang van Sequoia. Maar is nu dus nog best een eindje rijden. Daarom besluiten we Cedar Grove over te slaan. Dat is een doodlopende weg, nog best een stuk en dat moeten we dan ook weer terug. Bovendien hebben we ook niet bijzonder veel tijd om te wandelen, als we tenminste niet pas om 20.00 uur bij de Airbnb aan willen komen. Genoeg excuses bedacht, we rijden door. 

Op de kaart zie ik een heel praktisch doorsteekje wat er veel korter uitziet.
Er staat alleen niet op de kaart dat er ongeveer 80 miljoen bochten in deze weg zitten. En dan is 32 mijl best lang. Daar doen we achteraf 5 kwartier over!
Uiteindelijk zijn we rond 17.30 uur bij het appartement van Sue. Zij is zelf niet thuis maar het appartement is open, precies zoals besproken. Wát een fantastische plek is dit zeg! Precies als op de plaatjes.
Het huis van Sue ligt een paar minuten buiten het dorp, aan de toegangsweg naar Sequoia. Je hoort de rivier en waar je ook kijkt heb je een prachtig uitzicht op de bergen. Het appartement zelf, het is de onder verdieping van het huis, is ook helemaal geweldig en supercompleet! Zo staat er in de koelkast water, fruit, bagels, cream en blikjes fris. In de keukenkastjes staan 'droge' houdbare spullen: thee, suiker, kruiden en specerijen, noem maar op.
We worden ook behoorlijk enthousiast begroet door Cody de huiskat. Die vindt het geloof ik wel gezellig dat er mensen zijn. En wij vinden het wel gezellig dat er een kat is, dus dat komt mooi uit.
We installeren ons en zitten lekker met wat te drinken op de prachtige deck met een nog prachtiger uitzicht.

Tegen 19.00 gaan we naar het dorp om te eten. Wij zullen wel weer iets niet goed hebben gedaan, maar de keuze was niet bepaald reuze want zo ongeveer alles is dicht. Uiteindelijk wordt het de Mexicaan.
De bediening is wat traag maar het eten is erg lekker en ongelofelijk goedkoop. Tegen 20.15 zijn we weer 'thuis' en niet veel later komt ook Sue thuis. We worden alsnog hartelijk begroet en we vragen of we gebruik mogen maken van de wasmachine. Dat mag vanavond nog, ze gooit zelfs al wasmiddel in de machine! Wij hebben uiteindelijk dan ook onze Tidepods hier maar laten staan. 
Hoe het kan weet ik niet maar de wasmachines doen er hier maar een half uurtje over. 3 kwartier in de droger en klaar ben je.
Dus na deze noeste arbeid kunnen we lekker nog een tijdje buiten zitten. In tegenstelling tot Yosemite koelt het hier bijna niet af, ondanks dat we hier hoger zitten. Maar om 22.00 uur is het nog steeds 28C.

11 Juli: Yosemite

Brrr.... Als we wakker worden is het nog erg koud. Maar gelukkig wel met een strakblauwe lucht!
Eerst naar het toiletgebouw en daarna ontbijten in het Half Dome 'durp'. Dat ontbijt smaakt naar niks, maar we hebben wat binnen en kunnen op weg.

Vandaag staat de Sentinel Dome op het programma. Da's een bolvormige rots hoog boven de vallei met 360 graden uitzicht. 
Hiervoor 'moeten' we de Glacier Point Road rijden, maar dat is bepaald geen straf. Waarschijnlijk omdat het hoogseizoen is, zijn er shuttlebussen ingezet en moeten we de auto bij Yosemite Ski & Snowboard area zetten. 
We moeten een bus wachten en daarna kunnen we door. Het is met de bus nog een kwartiertje rijden naar het begin van de trail. Naar de Sentinel Dome is het dan nog 2 mijl. Een erg leuke wandeling, behalve dan het laatste stuk de dome op. Maar het uitzicht is prachtig: de vallei, El Capitain, Half Dome, Yosemite Falls en nog een mooie waterval waarvan ik de naam niet goed kan achterhalen. Supermooi. 

We besluiten van hieruit door te lopen naar Glacier Point (wat is er toch mis met ons deze vakantie 😄). Dat is eigenlijk best wel een leuke wandeling en super rustig. Nu was de wandeling naar Sentinel Dome niet bepaald druk te noemen, hier komen we letterlijk 1 gezin tegen dat de route precies andersom loopt. We maken wel best wat lawaai want dit is tenslotte beren gebied en er schijnt een en ander aan activiteit te zijn geweest de laatste dagen.

Bij Glacier Point bekijken we uiteraard ook nog even het uitzicht en daarna pakken we vrij snel weer de shuttlebus terug naar Yosemite Ski area. Tegen 15.30 uur zijn we terug bij de tent. Het is behoorlijk warm dus we gaan lekker naar het zwembad! Even afkoelen en bijkomen van al dit actieve gedoe. Het is tenslotte wel vakantie 😉
Omdat de keuze voor het eten beperkt is, maar de hamburger niet goed in de smaak is gevallen besluiten we ook vanavond een pizza te gaan halen. Om er wat afwisseling in te houden nemen we nu een Hawaii. Hij smaakt prima maar we vinden unaniem de pizza van gisteren lekkerder. 
We zitten nog een aardig tijdje buiten (toch handig zo'n e-reader met ingebouwd lampje!) en daarna naar bed. Het koelt wel af maar het was een stuk minder koud dan de nacht ervoor. 

10 Juli: Yosemite

We zijn niet eens zo heel vroeg wakker; waarschijnlijk ook nu weer door die bomen waar alle tenten tussen staan.
Eerst maar eens douchen. Niet helemaal schoon en ook hier het twijfelachtige systeem van een dubbel douchegordijn. Sta je toch de hele tijd een beetje met samengeknepen billen te wachten tot iemand het per ongeluk open trekt. 
Maar we worden er lekker wakker van dus ontbijten met het brood van Erik Schat en op pad. We doen een klein rondje fallsview, da's rondom de Lover Yosemite Falls. Een indrukwekkende hoeveelheid water die hier naar beneden komt. We zijn alles bij elkaar een uur of 2 weg.

Jurgen heeft nogal last van zijn rug. Het bijzonder matras of toch de Walmart stoeltjes? Hij gaat even plat met een aspirientje dus ik ga lekker een tijdje zitten lezen. Tegen 15.00 voelt het allemaal weer een stuk beter en gaan we weer op pad. Nu naar de brug bij de Vernal Fall. We lopen naar Happy Isles, dat is het startpunt van de wandeling. Het is allemaal niet zo heel erg ver maar het gaat behoorlijk steil omhoog, dus we vinden het precies een mooie wandeling. 
Ook het uitzicht op de wandeling is echt mooi, alhoewel het ook wel leuk was geweest als we meer tijd (en conditie 😁) hadden gehad om nog verder naar boven te lopen. Ach, goed excuus om hier nog eens terug te komen!

Als we weer bij de tent zijn gooien we even onze rugzak in de tent en dan gaan we eten halen. We nemen een grote pizza met salami en champignons die we samen delen. Die eten we lekker bij de tent op. Smaakt een stuk beter dan de hamburgers van gisteren. Het koelt 's avonds behoorlijk af en 's nachts is het ronduit koud. We leggen de extra deken op bed en dan is het goed te doen.