13 Juli: SeKi

Strikt genomen moet er bij vandaag staan Sequoia, want in Kings Canyon komen we niet meer.

We hadden gisteren nog wat boodschappen gehaald dus we gaan heerlijk buiten op het deck genieten van ons ontbijt: toast, gekookt eitje, jus, koffie en thee. Een mens kan het slecht treffen 😊
We zouden hier wel de hele dag kunnen blijven zitten maar dat doen we natuurlijk niet want we 'moeten' op pad. 

Ons appartement ligt dan wel niet zo handig voor het Ki gedeelte van SeKi, het ligt wel maar 2 mijl van de ingang van het Se gedeelte van Seki. 
Er loopt maar één weg door Sequoia; de Generals Highway. Die gaat door naar Kings Canyon. Een prachtige route maar ook nu weer bizar bochtig. Een soort Route Napoleon op steroïden. Gelukkig hebben wij geen last van wagenziekte maar je zou het hier spontaan krijgen 😅

We rijden eerst naar de grootste boom in volume: De General Sherman. Hij is niet de hoogste boom, dat schijnt een Redwood in Redwood NP te zijn, en de top is dood wegens een blikseminslag dus hij wordt nooit meer hoger. Maar hij groeit toch nog steeds omdat zijn omvang nog steeds toeneemt.
En gigantisch is hij, Jeetje mina wát een boom!
De omtrek alleen is al 30 (dertig!) meter! We lopen hier natuurlijk nog wel wat verder dan alleen de General Sherman en doen de Congress Trail door het Giant Forrest. Mooie route en een mooie naam trouwens. Er staan hier inderdaad wel veer meer sequoia's dan in de groves in Yosemite.

Daarna gaan we weer terug naar de auto en rijden we door naar Moro rock, verder het park in. Dat is eigenlijk net zoiets als de Sentinel Dome in Yosemite maar hier zijn er treden uit de rots gehouden. Wel een beetje jammer dat het er 400 (!) zijn...
Als Jurgen de auto wil parkeren valt dit nog niet mee. De parkeerplaats is klein, er kan maar een auto of 10 staan, en als we aan willen sluiten bij een rijtje wat in de berm staat  mag dit niet van de park ranger. Op dat moment rijdt er net een auto weg van de parkeerplaats maar Jurgen mag ook niet de letterlijk 20 meter achteruit rijden, want één-richtingsverkeer. Hij moet de volledige loop van 2 mijl afrijden. Nou ja, dan ga ik wel op de parkeerplaats staan maar stiekem vinden we het wel een beetje kinderachtig.

Eindelijk kunnen we dan aan de beklimming beginnen. Af en toe moeten we even wachten op tegenliggers, maar dat is helemaal niet erg want 400 treden is wel erg veel en het loopt tegen de 40C. 
Het is wel erg gaaf om bovenop te staan want het uitzicht is erg mooi.

Als we weer beneden zijn besluiten we weer eens van ons plan af te wijken. We hadden namelijk bedacht naar Creasent Meadow te gaan maar we hebben er gewoon niet meer zo'n zin in Ook nu is het nog een uur terugrijden en eigenlijk willen we wel een paar uur aan het zwembad hangen. 
Dus we rijden terug naar ons appartement, halen onderweg nog wat lekkers bij de supermarkt en hangen de rest van de middag op het pooldeck. 

Tegen 18.30 gaan we douchen en daarna naar het 'durp'. Ook nu is er weer veel dicht. We snappen er eigenlijk niks van. Het is toch gewoon hoogseizoen en waar moet je hier anders eten. Maar goed. De Mexicaan hebben we gisteren al gehad dus voor de afwisseling (...) wordt het een afhaal pizza/pasta.
Jurgen wil wel een biertje to-go en dat krijg je hier, net als op tv, mee in een bruine papieren zak. Die ze er vervolgens wel omheen draaien, dus je weet toch wel wat er in zit 😄

We eten weer heerlijk buiten op het terras en pas tegen 22.30 gaan we naar binnen. Maar dan is de dag ook wel lang genoeg geweest en vallen we als een blok in slaap.