We hoeven pas om 11.00 uur 'uit te checken' dus we kunnen rustig aan doen. We ontbijten nog een keer op het terras en dan moeten we toch echt de laatste dingen in gaan pakken.
Ook wij laten hier wat spullen achter: de Tidepods, plastic bekers en bestek, thee en suikerzakjes. Heeft iemand anders er weer iets aan.
Als alles weer in de tassen zit loopt Jurgen een tas naar de auto. Een hoop kabaal... Hij is dwars door de schuifpui-hordeur gelopen. Die ligt er finaal uit en de buitenlamp aan diggeln. K***t. Nu? Zelf heeft hij gelukkig niks, alleen een zere teen. Boven is er niemand thuis dus dan met Sue bellen. Die zegt dat het niet erg is en dat ze het wel gemaakt krijgt. Blijkbaar zijn we niet de eersten die dit doen maar we voelen ons toch knap lullig. Ze is vooral heel blij dat we het glas van de buitenlamp opgeveegd hebben zodat de katten hun poten niet open kunnen halen. We zeggen nog maar eens dat ze ons moet contacten als ze kosten moet maken om het te herstellen, maar ze verzekert ons dat ze het kan maken.
Voor alle zekerheid laten we nog maar even een briefje achter met nog wat extra contactgegevens en nogmaals excuses. Voelt toch een beetje lullig om zo weg te gaan nadat ze ons zo hartelijk heeft ontvangen en we zo genoten hebben van ons verblijf hier. Later, als we al weer thuis zijn, stuurt ze nog een berichtje met foto dat het allemaal weer is gemaakt en dat ze dat zelf kon. Dus we mogen ons niet meer schuldig voelen 😅
Als het bijna 11.00 uur is zijn we zover dat we toch op weg kunnen. We rijden de 99 south en helaas.... een file. Weer een uur stilstaan en aanschuiven. Maar er is een behoorlijk ongeluk geweest, laat ons dan maar gewoon aanschuiven!
Als we weer rijden stoppen we nog bij 'n mall. Even kijken bij de Ross of ze daar een Hawaii shirt voor de buurman hebben, maar helaas, niet lelijk genoeg 😉
We kopen nog wat laatste spulletjes, een cadeautje en wat belangrijke spullen bij de Walmart (deo, tandpasta, lippenbalsem op voorraad voor thuis, en chips voor in 't vliegtuig). Onmisbaar dus 😂
Dan is het al weer de hoogste tijd om door te gaan. Het is natuurlijk een utopie om te denken dat we zonder files bij ons hotel aankomen. Wel een beetje jammer want we hadden het wel leuk gevonden om nog naar Santa Monica te gaan maar we zijn pas om 17.30 uur bij het hotel.
De kamer is erg groen maar wel netjes en vooral heel groot, net zoals het bed.
We halen heel de auto leeg (ongelofelijk hoeveel zooi je verzamelt in 3 weken) en ruimen vast wat op. Jurgen zoekt voor het eten de dichtstbijzijnde Olive Garden en die moet slechts 10 minuten verder zijn.
Vooraf delen we risottoballetjes en mozzarella sticks (lekker!), en Jurgen neemt de fetucchini met shrimp en chicken en ik pasta Alfredo met steak en gorgonzola. Als het maar kaas is!
Terug op de kamer hebben we er nog een hele kluif aan om de rest op te ruimen en in de koffers te krijgen maar uiteindelijk lukt het toch, alhoewel er ook hier wel het een en ander achterblijft voor de kamermeisjes, met briefje natuurlijk.
We gaan pas na middernacht slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten