Vannacht ging het goed tekeer; het waaide heel hard en het heeft veel geregend. Rond een uur of 2 moesten we allebei naar het toilet dus met zaklamp en hoodie door regen en wind. Maar het was maar een klein eindje.
's Morgens is het weliswaar koud maar prachtig weer. Dus opstaan en douchen. Dat is hier toch anders dan op een Europese camping. Hier zit er een douchegordijn voor de douchebak, dan een hokje voor je spullen en dan een deur. Maar het is netjes schoon en de douche is lekker warm.
Om 09.00 uur zijn we op weg en hebben we bij de benzinepomp koffie en thee gehaald. Uitchecken hoefde niet: just leave the key on the door. Oké!
Via de (ook al) bijzonder mooie UT12 rijden we naar Bryce. Hier zijn we in 2012 ook al geweest maar toen hebben we het NP alleen vanaf de scenic road en de uitzichtpunten bekeken. Dat willen we nu anders doen.
We stoppen onderweg in Boulder om broodjes te kopen maar dat valt nog niet mee. Er is erg veel dicht. Misschien omdat het zondag is?
Uiteindelijk lukt het bij een benzinepomp. We maken de lunch klaar en gek genoeg eten we die tijdens het rijden in de auto. Naarmate we dichter bij Bryce komen trekt de lucht verder dicht. Snot, want we willen nu toch écht een wandeling doen!
We zijn er tegen 12.00 en gaan eerst maar eens naar het VC. Wat we eigenlijk willen, de Queens Garden loop, 'mag' niet want dan kom je over een bergrug terug en dat is te gevaarlijk met de thunderstorms die om ons heen hangen. Wat wel mag: de Navajo Loop. Die gaan we doen. Spullen pakken, schoenen aan en gaan.
Door middel van een enorme serie switchbacks dalen we af de canyon in. Da's allemaal goed te doen, maar dit moeten we straks ook weer omhoog!
Het is wel een prachtige wandeling en je ervaart de canyon totaal anders dan vanaf de kant. Je loopt nu dwars door alle hoodoo's heen. Weer omhoog de canyon uit is behoorlijk killing. Of zoals een Engels echtpaar tegen elkaar zegt: we are not tired. We ar looking at this tree. It has a beautiful branch 😉
Maar het is de moeite wel waard. Jammer dat het, net als we nog een klein eindje moeten, begint te regenen. Het pad wordt gelijk vrij modderig en iedereen die hier op sneakers loopt heeft moeite om niet uit te glijden.
Na 1,5 uur zijn we weer terug bij de auto. Wandelschoenen uit, uitdampen en op naar Springdale! Dat is nog een goed uur.
In Hurricane wordt de tank nog maar eens volgegooid (duur hier: 2,60$/g 😄). Helaas begint het hier ook te regenen. Dat wordt dus niet de canyon overlook trail net voor de tunnel.
Tegen 16.30 uur zijn we bij de Bumbleberry Inn We hebben een double queen geboekt maar vragen of we toch een king kunnen krijgen. Dat kan voor 30$ extra. Ach doe maar, duur was het hier toch al 😉
We krijgen de sleutels van de kamer en vouchers voor het ontbijt morgenochtend bij Wildcat Willies. Hmmm.... de kamer rook wat wonderlijk. Balkondeur open en kijken of het wegtrekt... Nee dus. De lucht komt van de vochtige vloerbedekking onder de airco die lekt. Maar even naar de receptie. De dame daar komt gelijk mee kijken en 5 minuten later komt ze terug met de sleutels van een andere kamer. Helaas de geboekte double queen, maar hij ruikt wel fris en dat is dan toch belangrijker.
Als we de spullen op de nieuwe kamer hebben gegooid is het de hoogste tijd om te gaan eten. Dat doen we bij Wildcat Willies. Niet alleen zit dit op rolafstand van het hotel, we krijgen hier ook 10% korting. Wéér geld verdiend 😄Jurgen bestelt een halve liter van iets lokaals en een halve kip met mashed potatoes. Ik neem lekker een cocktail en een burger met blue cheese, die er hier ook echt op zit. Het smaakt heerlijk!
En zoals we al dachten: we rollen zo naar het hotel. Het weer is weer helemaal opgeklaard en het is lekker warm dus we zitten nog een tijdje op ons balkonnetje en tegen 23.00 uur gaan we naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten